Popayan en een oude (jonge) bekende

Colombia, Ipiales, woensdag 17 augustus

Het begint eentonig te worden maar ik ben voor de zoveelste dag op rij vóór de wekker wakker..... om 7 uur ontbijt en toen snel nog even sigaretten en wat te snacken voor onderweg kopen. Ik wijs een doos met, wat ik denk dat biscuitjes zijn, aan en schrik van de prijs de ik moet afrekenen. Als ik de doos oppak is ie ook een stuk zwaarder dan ik verwacht had.... pas in de bus ontdek ik dat ik geen biscuitjes heb gekocht maar een doos vol mini-chocolade repen.... ahhh vandaar zo zwaar en duur.... maar goed, om 8 uur zit ik al in de bus naar Popayan. Volgens de Lonely Planet moet je het eerste stuk, tot aan Pasto, aan de rechterkant zitten vanwege het uitzicht en.... dat klopt.... we rijden hoog over een bergweg met rechts van ons het ravijn en een riviertje in de diepte, alles groen en prachtig. Heb er zelfs aan gedacht een paar foto's te maken onderweg. (Heb net gekeken maar de foto's zijn niet van de allerbeste kwaliteit, desalniettemin 2 plaatjes bij dit reisverslag)

Terwijl ik aan het genieten ben van het uitzicht hoor ik een knal en ik dacht aan een lekke band... de bus rijdt echter gewoon door...hmmm dan zal ik me wel vergist hebben.... Als we echter in Pasto zijn stoppen we bij de plaatselijke kwikfit en één van de dubbele achterwielen wordt vervangen... dus toch een lekke band... Enfin, met een half uurtje vertraging zijn we om half elf in Pasto. Hier stopt de bus, logisch, en de chauffeur zet de motor af en verdwijnt naar binnen.... Kwartier later komt ie de bus weer in en verteld ons dat de wegen Pasto uit zijn afgesloten vanwege een protestoptocht en dat we pas om 12:30 uur zullen vertrekken.... baal...baal....baal... de rit naar Popayan zou 8 uur duren en met deze vertraging zou ik dus pas om 18:30 uur in Popayan zijn, en da's na donker....jammer.

Enfin, ik stap uit en loop eens een blokje om en rook een sigaretje en zie opeens mijn bus wegrijden.... de chauffeur roept uit het raampje dat ie zo terug is.... althans, dat meen ik op te maken uit zijn handgebaren en intonatie.... geschreeuwd Spaans uit een rijdende bus versta ik nog niet zo goed... Enfin, ik kijk de bus na en onthoud zijn kenteken AKK760.... want mijn rugzak ligt nog een boord....

Stressvol half uurtje volgt... wat als die flippo nou niet terugkomt? ben ik dus mooi alles kwijt.... Ben dus best opgelucht als de bus weer verschijnt, hij knippert met zijn lampen, toetert en lacht naar me... tis wel een vriendelijke kerel die chauffeur.... wat nu is wezen doen ben ik nooit achter gekomen, waarschijnlijk gewoon even wezen tanken of zo. Heb het de Belg die aan boord was en met wie ik een praatje heb gemaakt ook niet gevraagd. Interessante gast trouwens, woont in Brazilië en is schrijver.... mooi leven... moet elke jaar verplicht een paar maanden reizen omdat ie nog geen permanente verblijfsvergunning voor Brazilië heeft... zielig hoor :-)

Enfin, dus, ten lange leste wij weer aan boord en de bus zit nog niet eens half vol als er een aantrekkelijke jongedame instapt die met alle geweld naast me wil zitten.... mwah, kon ik niet echt erg vinden....en om 12:35 vertrekken we, op naar Popayan.... Om 14:00 stoppen we alweer, de heren moeten lunchen. pfff kost weer een half uur....of zou dat bij de reistijd van 8 uur inzitten? Uurtje verderop worden we aan de kant gezet door de Colombiaanse politie, allemaal uitstappen en papieren tonen aub... ik vraag vriendelijk aan de beste man of ie ook Engels spreekt... nee, doet ie niet hmmm Nederlands dan misschien? Kon ie wel om lachen en lachend maakt ie me duidelijk dat ik mijn paspoort niet hoef te laten zien... de Belg ook niet... alle Colombiaanse identiteitsbewijzen worden echter meegenomen naar een kantoortje.... Kwartiertje later zijn we weer onderweg....

Zo rond een uur of 5 begint het te regenen en het koelt behoorlijk af.... de raampjes staan open en daar ben ik blij mee want in de bus is het erg warm en echt lekker fris ruikt het er niet.... maar als het begint te regenen en af te koelen doet buuf waar ik al bang voor was.... haar hand gaat naar het raam....nog voordat ze het dicht heeft vraag ik snel aan haar of ze het koud heeft? Als ze bevestigend antwoord zeg ik "wacht even" haal mijn trui uit mijn tas, drapeer die over haar heen en vertel haar over de vieze lucht in de bus, ze knikt instemmend en met mijn warme trui is ze ook blij.

Tegen half zeven heb ik wel in de gaten dat we nog niet in Popayan zijn en volgens de plaatsnamen die ik onderweg zie schat ik in dat het nog een half uurtje is en ik vraag dat aan buuf, die antwoord bevestigend. Ik geef haar een chocolaatje als bedankje... 7 uur.... geen Popayan... kwart over zeven hehe eindelijk, Popayan. Gelukkig maar wat ik had het zelf inmiddels best fris gekregen zo zonder trui lol.

Ik neem een taxi naar het door mij uitgezocht hotel, Los Balcones, aangeraden door de LP als "our pick" (dan vinden zij het dus écht goed) ik kom aan en zie smeedijzeren tralies voor de ramen en géén balkons... hmmm "Donde esta los Balcones?" vraag ik de taxichauffeur, hij lacht wat maar weet het natuurlijk ook niet...

Ik naar binnen en vraag of ze kamertje vrij hebben.... ja, hebben ze, voor 61.600 of voor 87.000 pesos (da's 25 en 35 euro....oef) ik zeg laat maar eens zien die kamers.... de goedkoopste is een interne kamer met een raampje op een piepkleine binnenplaats, ziet er wel netjes uit maar is klein en donker... de duurdere kamer is een enorme kamer met aparte bijkamer met 4 of 5 bedden en NUL sfeer.... ik wil ze eigenlijk allebei niet.... maar heb ook geen zin om om 8 uur 's avonds nog door de stad te lopen met alle bagage in de hoop dat.... en ik heb ook nog geen hap gegeten, ja, chocolaatjes....

Dus de onderhandelingen geopend maar voor één nacht krijg ik er geen cent af, voor meerdere nachten wordt het respectievelijk 57.000 en 81.000, mij nog steeds te duur, maar eens een nachtje over slapen.... in de goedkoopste kamer wel te verstaan.... ik gooi mijn spullen het hok en ren de straat op... voedsel.... dat was redelijk vlot geregeld en gevoed en gelaafd keer ik terug naar het hotel.

Ik maak eens een rondje en zie kamer 203.... een externe kamer, met uitzicht, ook groter dan het hok dat ik nu heb, leuke sfeer en die kamer bevalt me uitstekend..... ik naar de receptie.... ja, die kamer kost ook 87.000... hmmm en als ik langer blijf? Na heel lang soebatten heb ik de afspraak dat ik kamer 203 kan krijgen voor 61.600 als ik 3 nachten blijf....ok, da's dus 25 euro maar vooruit, ik doe het.

Slapen!!!!!!!! en geen wekker.... kan ik morgen ook niet wakker worden voor de wekker lol

Popayan, donderdag 18 augustus 2011

Uitslapen? Vergeet het maar.... om 7 uur wakker van de herrie.... nog een keer omgedraaid en om 8 uur eruit, rustig ontbeten en daarna tassen gepakt. Naar de receptie... alleen... de man van gisteravond is er niet.... voelen jullie hem al aankomen? Juist... ik krijg kamer 203 NIET voor 61.600 ... laagste prijs is nu 81.000. Ik raak een beetje geïrriteerd en vraag hoe laat "check out" is, 3 uur 's middags....ok dat geeft me meer dan genoeg tijd....

Ik ga de straat op en loop bloks gewijs het centrum door op zoek naar een leuk, gezellig, mooi en betaalbaar hotel. De 3e was al raak. Heb hier heerlijk ruime, lichte, frisse kamer, MET BALKON hahahaha. Op een gezellig kruispunt, wifi op de kamer, alleen geen ontbijt inbegrepen maar heb al een bakker annex koffieshop om de hoek ontdekt... en dat kost.... 38.000 pesos (15 euro) per nacht en voor 3 nachten 33.000 (13euro) per nacht.... da's heel wat beter dacht ik zo !!!!!!!

Terug naar Los Balcones en zeg gelijk dat ik mijn spullen pak en over 5 minuten uit check want ik heb ander hotel, hij knikt bedroefd.... tja, eigen schuld... je had 61.600 pesos kunnen pakken de komende nachten voor een kamer die nu hoogstwaarschijnlijk leeg staat (zo druk was het er namelijk niet) tas op de nek, rekening betaald en terug naar Hotel Marandu (oh de medewerkers hier zijn ook leuker en vriendelijker) even opfrissen en weer de straat op en wéér terug naar Los Balcones.... huh??? waarom dat dan.... nou dat zal ik jullie verklappen....

Had ik in mijn vorige reisverslag niet gezegd dat er nog een reden was om naar Popayan te gaan? Heb van alles voorbij zien komen.... morro de Tulcan, koffie, gastronomie en vrouwen... dat laatste zit er nog het dichtste bij maar niemand die de link heeft gelegd.... weten jullie nog wie ik in de bus van Peru naar Ecuador ben tegen gekomen???? Juist, Lucy uit Colombia en die woont hier in Popayan en met haar had ik om 11 uur afgesproken bij Los Balcones....

Nu moeten jullie niet gelijk gaan denken dat ik Colombia om haar heb toegevoegd aan mijn reis.... nope... had in Peru al zo goed als besloten om naar Ipiales te gaan en Colombia even mee te pikken, had toch dagen zat.... dat in de bus aan Lucy verteld en die zei toen meteen maar dat moet je ook naar Popayan komen, da's maar 8 uurtjes met de bus.... dus.... zo geschiedde en dus ben ik in Popayan. Die Lucy is een leuke meid hoor maar jong genoeg om mijn dochter te zijn.... nah nu overdrijf ik enigszins maar goed....

Om 11 uur.... geen Lucy.... Vrouwen en op tijd zijn.... om kwart over 11 kwam ze eindelijk de hoek om en ze heeft met me een rondje door de stad gelopen en me een museum ingeloodst. Was me niet helemaal duidelijk of het nou een museum was over een beroemde dichter wiens zoon president van Colombia is geworden of over een president van Colombia wiens vader een beroemde dichter was..... was wel een heel mooi oud, koloniaal gebouw. Daarna naar een winkelcentrum want ze wil daar even solliciteren bij een restaurant. (Ze studeert gastronomie aan de universiteit van Popayan) Ze had me ook al verteld over het festival wat eraan komt en waar ze druk mee bezig is vanuit haar studie. Zover ik de sollicitatie heb meegekregen ging het niet helemaal vlekkeloos en terwijl we terug liepen vertelde ze me dat ze haar CV moet inleveren, heb je dat niet bij je dan? ...niet dus....

Samen hapje gegeten, dan komt ook het voordeel van met een lokale op pad zijn... heb heerlijk gegeten en samen waren we minder kwijt dan ik gisteravond in mijn eentje kwijt was.... dus nog lekker voordelig ook. Daarna nog in het park zitten kletsen en als ze niet als kok aan de bak komt moet ze maar lerares Spaans worden heb ik haar verteld... ze is heel geduldig en als ik iets niet snap (elke 30 seconden of zo) dan legt ze het geduldig uit, probeert synoniemen en niet eens zo gek vaak moeten we het woordenboek erbij pakken....en daarna heeft ze me naar mijn hotel gebracht. Morgen gaan we de "berg" beklimmen die hier ligt, tis niet meer dan een flinke heuvel maar beloofd mooi uitzicht. Oh vandaag ook gemerkt dat Lucy niet van de camera houdt en niet idioot fotogeniek is .... gaat dus nog een hele dobber worden haar fatsoenlijk voor jullie op de foto te krijgen....maar gaat me vast lukken :-).

Popayan, vrijdag 19 augustus 2011

Tuurlijk is Lucy weer te laat.... maar goed, uiteindelijk zijn we dan toch op weg, de bult opklimmen die hier in de stad ligt, El Morro de Tulcan (de heuvel van Tulcan, dus Eddy je had toch ook een beetje gelijk) Geen idee wie die Tulcan is... zal die kerel wel zijn die op het standbeeld op de bult op een paard zit... Na een korte wandeling in Zuid-Amerikaans tempo (achteruit kruipen gaat sneller) waren we boven en een schitterend uitzicht over de stad.

Ik had al verteld dat Popayan ook bekend staat als "La Ciudad Blanca" (de witte stad) en inderdaad is het hele centrum volgebouwd met wit geschilderde koloniale gebouwen. Alle straten lijken dan ook achterlijk veel op elkaar en ik ben, op de momenten dat ik zonder Lucy rondliep, ook al een keer of 4 bijna verdwaalt. Zoek dan het centrale plein weer op en kan me dan weer oriënteren op de Kathedraal, in de straat daarachter ligt mijn hotel. NB: Toen ik de eerste dag terugliep naar "Los Balcones" liep ik dus doodleuk het verkeerde gebouw binnen... was best verbaasd dat ik geen hotellobby zag lol. Enfin, maar goed, intussen dus wat leuke foto's gemaakt van Popayan en de bult weer afgewandeld. In de stad emplenadas gegeten en vervolgens in een studentenkroeg met de halve faculteit gastronomie wat biertjes gedronken, was gezellig.

's Avonds was er een life salsabandje op het plein maar om eerlijk te zijn viel die me nogal tegen. Leuke uptempo nummers duurden erg kort en het geouwehoer door de microfoon was eindeloos.

Weer keurig naar mijn hotel gebracht door Lucy (is ze soms bang dat ik alleen door de stad ga zwerven en mijn hotel niet meer kan vinden of zo lol) en afscheid genomen, na 3 nachten Popayan is het alweer tijd om verder te gaan...of beter gezegd, terug te gaan. Morgen de bus terug naar Ipiales (hopelijk dit keer zonder al te veel vertraging) en dan terug naar Ecuador, naar Otavalo.

Dat was weer

De groetjes
Eric