Taj Mahal
Door: Eric
Blijf op de hoogte en volg Eric
09 Oktober 2010 | India, Agra
Agra, 9 okt 2010
WOW
Schitterend! Uiteraard kennen jullie allemaal de plaatjes van de Taj Mahal…. Die zijn al schitterend maar in het echt… de Taj behoort tot die gebouwen die in het echt vele malen mooier en indrukwekkender zijn dan op foto.
Ik had de wekker op 6 uur gezet om de drukte voor te zijn (hahaha dus niet) en de zonsopkomst over de Taj mee te krijgen. Om 10 over 6 loop ik mijn hotel uit, 50 meter van de hoofdingang van de Taj. De rij om naar binnen te komen begint zo’n beetje voor de deur…. Hmmm dat had ik niet verwacht… de “touts” roepen om t hardst tegen mij en anderen in de rij of we wel een kaartje hebben…. Nee, dat heb ik niet… die koop ik zo bij de ingang… dacht ik… we schuifelen langzaam naar voren en zie een hoop mensen al een kaartje in de hand houden… achter me staat een Spaans reisgezelschap, voor de zekerheid schiet ik hun reisleider aan….. Je moet van te voren kaartje kopen…. Dat kan bij het punt tot waar de auto’s mogen komen (rondom de Taj mag niet met gemotoriseerd vervoer gereden worden, mijn hotel ligt ook in die zone) en dat punt is ongeveer een kilometer lopen…. Enfin, om 6:20 uur komen de eerste serie vloeken voor die dag al over mijn lippen… zachtjes voor mij uit foeterend begin ik te lopen. Handenvol riksja rijders willen me die kilometer wel vervoeren voor 40 roepies echter ik ben pissig en stap nijdig door. (Ik had nog geen koffie gehad en heb dan snel last van een ochtend humeur) af en toe een erg volhardende riksja rijder afsnauwend. Een 10 minuten later had ik het kaartje en ik die kilometer weer terug lopen… de prijs voor t ritje is nu 20 roepie… ik kijk ze alleen nog nijdig aan. Bij de ingang aangekomen is de rij inmiddels opgelost hetgeen mijn humeur iets beter maakt. Na een grondige inspectie van mijn tas (alleen water en mijn LP bij me) loop ik naar binnen het centrale plein op. Via een toegangspoort zie ik haar….. De ochtendzon laat haar witte marmer rozig geel oplichten en ik ben onder de indruk…. Ben toch wel benieuwd naar die meid die haar vent zover heeft gekregen zoiets voor haar te bouwen….. Het is inmiddels 6:45 uur en het is druk…. Ik had niet verwacht dat ik de eerste zou zijn op dit tijdstip maar dat het zo druk zou zijn… verbazing wekkend. Heb een paar mooie foto’s kunnen maken zonder al teveel mede toeristen. Langzaam slenter ik dichterbij terwijl de zon hoger klimt. Om op het terras te komen waar de Taj zelf staat moet je je schoenen uitdoen of de rode beschermhoezen over je schoenen doen die je gratis (met een flesje water) bij je entreekaartje kreeg. Van dichtbij kan ik goed zien hoe mooi het gebouw is afgewerkt en hoe precies de marmer blokken en platen in elkaar passen. Vakwerk! Er schijnt ook een legende te zijn dat Shah Jahan de vakwerklieden die de Taj hebben gebouwd de handen zou hebben afgehakt en de ogen zou hebben uitstoken zodat ze nooit meer zoiets moois zouden kunnen maken. Volgens de LP is dit echter niet waar en behoord die legende tot de broodje aap verhalen.
Ook van binnen is de tombe erg indrukwekkend echter erg druk en helaas niet verlicht zodat de details niet goed zichtbaar zijn. Als ik weer naar beneden loop bedenk ik me dat ik nog zelf op de foto moet met de Taj. Op de centrale plaats voor de Taj zie ik 2 betrouwbaar uitziende heren van middelbare leeftijd en besluit hun aan te spreken. Terwijl ik ze nader hoor ik dat ze Frans spreken. Op mijn vraag of ze Engels spreken antwoorden ze ontkennend… ok, daar gaan we… in mijn beste Frans… Voulez vous voudrais un photograph pour moi sil vous plait? (Ik zie nu Agnes voor me die zich hoofdschuddend afvraagt waarvoor ze jaren geleden al die moeite heeft gedaan en ik weet dat ik iets heb gezegd in de geest van “wilt u willen een foto van mij alstublieft?”) maar ze begrepen me uitstekend en de foto probeer ik bij dit reisverslag te plaatsen. Na diverse c’est bons, tres biens, merci’s en au revoirs weer naar het hotel gelopen want ik moest me inmiddels vre-se-lijk nodig naar het toilet… wil je niet weten… dat is dus inmiddels ook gelukt en daarna heerlijk ontbeten.
Al met al een onvergetelijke morgen en de Taj Mahal is een absolute aanrader…Tot dus verre is mijn advies dan ook… neem 3 dagen vrij… 1 dag heen vliegen (rechtstreeks op Agra als t ff kan) 1 dag Taj Mahal en 1 dag terug vliegen…. Langer is niet nodig lol.
Vanmiddag ga ik naar het station om mijn treinkaartje voor morgen te regelen. Kleine wijziging in de plannen, ik sla Orccha over en reis per nachttrein rechtstreeks naar Khajuraho….. Jawel dames… de stad van de Kamasutra ….
WOW
Schitterend! Uiteraard kennen jullie allemaal de plaatjes van de Taj Mahal…. Die zijn al schitterend maar in het echt… de Taj behoort tot die gebouwen die in het echt vele malen mooier en indrukwekkender zijn dan op foto.
Ik had de wekker op 6 uur gezet om de drukte voor te zijn (hahaha dus niet) en de zonsopkomst over de Taj mee te krijgen. Om 10 over 6 loop ik mijn hotel uit, 50 meter van de hoofdingang van de Taj. De rij om naar binnen te komen begint zo’n beetje voor de deur…. Hmmm dat had ik niet verwacht… de “touts” roepen om t hardst tegen mij en anderen in de rij of we wel een kaartje hebben…. Nee, dat heb ik niet… die koop ik zo bij de ingang… dacht ik… we schuifelen langzaam naar voren en zie een hoop mensen al een kaartje in de hand houden… achter me staat een Spaans reisgezelschap, voor de zekerheid schiet ik hun reisleider aan….. Je moet van te voren kaartje kopen…. Dat kan bij het punt tot waar de auto’s mogen komen (rondom de Taj mag niet met gemotoriseerd vervoer gereden worden, mijn hotel ligt ook in die zone) en dat punt is ongeveer een kilometer lopen…. Enfin, om 6:20 uur komen de eerste serie vloeken voor die dag al over mijn lippen… zachtjes voor mij uit foeterend begin ik te lopen. Handenvol riksja rijders willen me die kilometer wel vervoeren voor 40 roepies echter ik ben pissig en stap nijdig door. (Ik had nog geen koffie gehad en heb dan snel last van een ochtend humeur) af en toe een erg volhardende riksja rijder afsnauwend. Een 10 minuten later had ik het kaartje en ik die kilometer weer terug lopen… de prijs voor t ritje is nu 20 roepie… ik kijk ze alleen nog nijdig aan. Bij de ingang aangekomen is de rij inmiddels opgelost hetgeen mijn humeur iets beter maakt. Na een grondige inspectie van mijn tas (alleen water en mijn LP bij me) loop ik naar binnen het centrale plein op. Via een toegangspoort zie ik haar….. De ochtendzon laat haar witte marmer rozig geel oplichten en ik ben onder de indruk…. Ben toch wel benieuwd naar die meid die haar vent zover heeft gekregen zoiets voor haar te bouwen….. Het is inmiddels 6:45 uur en het is druk…. Ik had niet verwacht dat ik de eerste zou zijn op dit tijdstip maar dat het zo druk zou zijn… verbazing wekkend. Heb een paar mooie foto’s kunnen maken zonder al teveel mede toeristen. Langzaam slenter ik dichterbij terwijl de zon hoger klimt. Om op het terras te komen waar de Taj zelf staat moet je je schoenen uitdoen of de rode beschermhoezen over je schoenen doen die je gratis (met een flesje water) bij je entreekaartje kreeg. Van dichtbij kan ik goed zien hoe mooi het gebouw is afgewerkt en hoe precies de marmer blokken en platen in elkaar passen. Vakwerk! Er schijnt ook een legende te zijn dat Shah Jahan de vakwerklieden die de Taj hebben gebouwd de handen zou hebben afgehakt en de ogen zou hebben uitstoken zodat ze nooit meer zoiets moois zouden kunnen maken. Volgens de LP is dit echter niet waar en behoord die legende tot de broodje aap verhalen.
Ook van binnen is de tombe erg indrukwekkend echter erg druk en helaas niet verlicht zodat de details niet goed zichtbaar zijn. Als ik weer naar beneden loop bedenk ik me dat ik nog zelf op de foto moet met de Taj. Op de centrale plaats voor de Taj zie ik 2 betrouwbaar uitziende heren van middelbare leeftijd en besluit hun aan te spreken. Terwijl ik ze nader hoor ik dat ze Frans spreken. Op mijn vraag of ze Engels spreken antwoorden ze ontkennend… ok, daar gaan we… in mijn beste Frans… Voulez vous voudrais un photograph pour moi sil vous plait? (Ik zie nu Agnes voor me die zich hoofdschuddend afvraagt waarvoor ze jaren geleden al die moeite heeft gedaan en ik weet dat ik iets heb gezegd in de geest van “wilt u willen een foto van mij alstublieft?”) maar ze begrepen me uitstekend en de foto probeer ik bij dit reisverslag te plaatsen. Na diverse c’est bons, tres biens, merci’s en au revoirs weer naar het hotel gelopen want ik moest me inmiddels vre-se-lijk nodig naar het toilet… wil je niet weten… dat is dus inmiddels ook gelukt en daarna heerlijk ontbeten.
Al met al een onvergetelijke morgen en de Taj Mahal is een absolute aanrader…Tot dus verre is mijn advies dan ook… neem 3 dagen vrij… 1 dag heen vliegen (rechtstreeks op Agra als t ff kan) 1 dag Taj Mahal en 1 dag terug vliegen…. Langer is niet nodig lol.
Vanmiddag ga ik naar het station om mijn treinkaartje voor morgen te regelen. Kleine wijziging in de plannen, ik sla Orccha over en reis per nachttrein rechtstreeks naar Khajuraho….. Jawel dames… de stad van de Kamasutra ….
-
09 Oktober 2010 - 13:25
Anton:
gobi pakora: MET MANGO! -
09 Oktober 2010 - 14:31
Annie:
Hallo Eric,
Wat indrukwekkend dat gebouw...heel mooi geloof ik graag dat het van binnen ook erg mooi is...het is wel een hele onderneming voordat je binnen bent...je schrijft zelf al dat het de moeite waard is...de foto's zijn ook mooi...vooral de tweede...haha...good luck...goede reis morgen...lieve groetjes -
09 Oktober 2010 - 19:33
Eddy:
Fot 1 is echt heel erg mooi op foto 2 staat een meneer die net een zuurtje aan het eten is ? hahaha
Erg indrukwekkend en zou zelf die Thai Mahal (dure thai in het indonesisch) wel een irl zien. -
09 Oktober 2010 - 22:55
Karin:
eindelijk een foto van jezelf! de achtergrond is ook wel leuk! ;-) grijns -
10 Oktober 2010 - 14:02
Agnes:
Zie je nu wel dat die fransen aardige mensen zijn!
En ze begrepen je, is toch perfect?
Zelfs je geschreven frans is nog goed, ik ben trots op je!
Je verhalen geniet ik van. -
10 Oktober 2010 - 15:18
Eric :
@ Eddy... die meneer had t heet en moest vreselijk poepen hahahaha geen zuurtjes :-) -
11 Oktober 2010 - 15:37
Agnes:
Het verhaal van die uitgesoken ogen van de werklui hebben wij gehoord in Moskou bij die prachtige kerk,
Er mocht nooit meer zoiets moois gemaakt worden!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley