Kelimutu

Moni, 14 januari 2011

Vanmorgen naar Kalimutu geweest. Dat was zekers de moeite waard! Eerst een half uurtje met de motor bergop en dan nog een minuut of 20 lopen, eerst door de bossen en vervolgens door kraterlandschap vervolgens kom je eerst bij een stel trappen die leiden naar 2 kratermeren, Deze zouden het turquoise en bruine meer moeten zijn maar... ze waren beide turquoise, de origineel turquoise had wel een veel intensere kleur dan de andere. De zon scheen inmiddels in de kraters, op het water en op de rood/bruin/grijs/zilveren rotswanden met in het midden het diep groenblauwe water, dit was inderdaad zeer indrukwekkend.
Daarna om deze 2 kraters heen gelopen, berg op naar "inspirationpoint" Er waren drie, zo te horen en te zien, Indonesische toeristen voor me en ik wilde "inspirationpoint" even een paar minuten voor mezelf hebben dus ik ging ze in gestrekte galop voorbij de berg op... volledig bekaf kom ik dus boven aan om vervolgens lastig gevallen te worden door een thee en koffie verkoper, ... heb alleen 3x mijn vinger op mijn lippen gelegd en sttttt gedaan. Dat hielp enigszins om stilte te krijgen... niet echt voor lange duur want die Indo's waren na een minuut of 10 ook boven en... nog erger... een paar minuten daarna... Hollanders... gloeiende gloeiende... ben ik toch aardig aan t einde van de wereld... kom ik nog landgenoten tegen enfin, uiteraard de nodige plaatjes geschoten, ook van het zwarte meer maar... de andere 2 kratermeren lagen recht tegen de zon in... dus kon ik niet de mooiste foto's maken. Nu ligt eraan de andere kant van de kraters nog een berg, de Gunung Kalimutu zelf... en volgens de Lonely Planet loopt er een wandelpad naar toe... kijk... als ik daar nou tegenop klim dan kan ik van daaraf, met de zon in de rug, mooie plaatjes schieten. Ik dus weer terug, weer om de kraters heen, ander pad gevolgd maar...pad werd paadje en paadje werd woestenij... geen doorkomen aan... ik terug naar de parkeerplaats en onder het genot van een kopje thee eens geïnformeerd naar t wandelpad de berg op... zou er niet zijn... he verdorie... Terwijl ik mijn thee drink bekijk ik eens de tafelkleden die ze daar verkopen, zien er erg mooi uit en ik informeer eens naar de prijs, 200.000 roepia hmmm dan zou ik met stevig onderhandelen uit moeten kunnen komen op 70.000 dacht ik... ik gooi er een bod tegenaan van 50.000 dat meteen wordt verworpen en ze begint dingen te roepen van fixed price .. jaja... tuurlijk schat.. enfin, aangezien zij niet naar beneden gaat, ga ik niet naar boven, we komen dus geen steek verder. Ik realiseer me op dat moment ook dat ik helemaal vergeten ben om foto's te maken van mezelf met de kraters op de achtergrond en ik besluit om terug te wandelen, heb toch tijd zat en is een goede oefening voor me. Ik zeg tegen haar dat ik nog een keertje naar boven loop en dat ze nog maar eens over de prijs moet nadenken, enfin, wandel wandel, ik kom al snel weer bij de turquoise meren en maak wat fotootjes van mezelf terwijl ik naar Gunung Kalimutu kijk en denk... grrrrr jammer dat ik daar niet kan komen. Nu is er op de rand van de krater een uitkijkplatform gebouwd met een bord waarop staat dat je daar niet af mag.... ik begrijp ineens geen Engels meer en begin lekker langs de rand van de krater te klauteren. In de LP staat dat er recent nog een paar onvoorzichtige toeristen in die krater zijn gedonderd (en er niet meer uitgekomen zijn) dus ik blijf meters van de rand af tot ik precies tussen de 2 kratermeren in sta, daar kruip ik voorzichtig naar t randje toe en maak nog wat geweldige clandestiene foto's.
Terug naar mijn thee/tafelkleedvrouwtje.... ik kan m krijgen voor 180.000 en degene die er naast hangt, ook mooi, voor 160.000.... ik doe nog 1 poging en bied 120.000 voor allebei (samen dus) maar dichterbij elkaar komen we niet dus zonder tafelkleedjes stap ik weer op de motor en rij terug naar t hotel.
Daar ben ik nu, 10:30 uur en ik heb geen idee wat ik de rest vd dag moet gaan doen.... heb geen zin om hier nu al te vertrekken, op zich zou ik prima naar Ende kunnen rijden, daar ben ik binnen 2 uurtjes maar dat was niet echt een aantrekkelijke stad... Rij liever morgen terug naar Bajawa.

Ohhh nog even wat anders.... kom ik gisteren terug van het eten... wie zitten er in mijn restaurant bij mijn hotel? Juist, Spencer, Simon, Becky en Emily... lachen...hoe bedoel je toeval? Enfin, gezellig nog even zitten kletsen, als t goed is kom ik ze nu echt niet meer tegen (ja, of ik moet besluiten toch door te rijden naar Maumere en daar bijvoorbeeld een boot te pakken naar Lombok of Sumbawa... zit al een paar dagen met die gedachte te spelen... maar denk dat ik gewoon terug rij.)

Weer een paar uur verder... ik zit de hele dag al te twijfelen... draai ik morgen het stuur om en ga ik terug? of ga ik nog een dagrit verder naar t oosten? Op 130 km van hier zouden schitterende stranden en bergen en koralen en meer moeten liggen, schijnt helemaal wauw te zijn.. en eigenlijk wil ik helemaal niet terug rijden maar elke kilometer die ik verder naar t oosten rij moet ik ook weer terug of.... ik heb een eigen risico voor die motor van 500 US$... kan ook lekker doorrijden naar t oosten, totdat Flores ophoudt of zo, de motor dumpen en terug vliegen naar Bali.... kost me dus 500 dollar en een vliegticket.... hmmm gaat wel erg ver he?

Nou we zullen t wel zien....
Groeten
Eric