Tongariro Alpine Crossing

Fantastisch
Geweldig
Prachtig
Onvergetelijk

Zonder enige twijfel de mooiste dag zover in Nieuw Zeeland. Heb me zelfs afgevraagd of het de misschien zelfs wel de mooiste dag van mijn hele reis is ... en als het dat niet is... welke dag is dat dan wel?

de "geheime" bestemming was dus Turangi, om vanuit daar de wandeltocht te ondernemen die dus de "Tongariro Alpine Crossing" heet. Deze wandeling is me verboden door mijn dokter... (De eerste dokter, van wie ik dus helemaal niks mocht). Vandaar ook dat ik het niet van te voren wilde melden dat ik m ging doen.

Toen ik aankwam in Turangi was het bagger weer, wolken, regen en veel wind, geen goed weer om een alpine crossing te lopen... Wel direct bij de i-SITE (toeristenbureau) binnengelopen om de omstandigheden voor de komende dagen te checken.... hmmm niet best, ze verwachten dat er uit de huidige bui veel sneeuw valt. Morgen zou een redelijke goede dag kunnen worden en daarna regen, veel regen. ... chips ...

Verder gewandeld naar het hostel dat ik had uitgezocht en mezelf daar geïnstalleerd. Lars en Jane, degene die dat hostel runnen, verteld dat ik in Turangi ben om de crossing te lopen maar dat de weersverwachtingen niet al te best zijn, Lars pakt zijn laptop erbij en samen kijken we naar regenradars, satellietbeelden en meerdaagse voorspellingen... morgen is er een goede kans op fatsoenlijk weer overmorgen kan ik het vergeten, dan komt er nog meer sneeuw naar beneden en ook het weekend voorspeld niets goeds. Ok, dus ongeveer het zelfde als wat ze bij de i-SITE zeiden... had ik het dus toch in februari moeten doen!!! Klote raften, eikel van een dokter... Ik besluit om het zekere voor het onzekere te nemen en een shuttle voor morgen te regelen om te kijken of het enigszins kan, kan het altijd zaterdag nog eens proberen. Lars pakt de telefoon om shuttle te regelen, gelukkig zijn er nog een paar die het morgen gaan proberen dus het was zo geregeld. Dan zegt Jane, "maar er zijn zoveel andere dingen te doen in Turangi" Ik zeg: "No, there are NOT" ze reageert lachend en constateert dat ik erg gedreven ben, lol.

Later op de avond, als ik buiten een sigaretje sta te roken in windkracht 8 of zo, komt Lars voorbij en roept optimistisch, "die wind waait de regen, sneeuw en wolken weg, je hebt morgen een pracht van een dag".... tuurlijk Lars... vast.... ik wist toen nog niet dat Lars helemaal gelijk zou krijgen.....

De volgende morgen...droog... geen wind... nauwelijks wolken.... maak me gek !!!!

Al vroeg pikt het busje ons op en een uurtje later zijn we aan het begin van het wandelpad. Nu is de Tongariro Crossing 19.4 km lopen over bergpaadjes van 1100 meter naar 1880 meter en dan dalen naar 700 meter. Het zou de populairste ééndaagse wandeltocht van Nieuw Zeeland moeten zijn en je moet hem alleen doen als je erg fit bent... Dus deze rokende man van middelbare leeftijd met overgewicht, kantoorbaan (als ie al werkt) en een nekhernia was er niet helemaal gerust op dat ik het makkelijk zou kunnen. Er staat 5.5 tot 7.5 uur voor afhankelijk van je tempo. Het eerste stuk, van het carpark naar Sodasprings was het een aangelegd pad van houten vlonders, het zonnetje scheen inmiddels en opgewekt ga ik op pad. Na een half uurtje loop ik in de vers gevallen sneeuw en het is een prachtig winters sprookjeslandschap. De houten vlonders verdwijnen en het pad slingert zich langs een bergstroompje licht stijgend richting de bergen. Na een uurtje ben ik bij Soda Springs. Hier rechtsaf en het eerste stuk klimwerk gaat beginnen naar de "south crater" Na een minuut of 15 is er een bergkam waar zo'n beetje alle wandelaars pauze houden, zo ook ik, boterhammetje erbij, slokje water en een sigaretje terwijl ik uitkijk over het dal in de richting waar ik vandaan kwam. Na een kwartiertje weer verder en het pad klimt steil omhoog tegen de kraterwand. Hier en daar zak ik tot mijn knieën in de sneeuw. Tijdens de klim kom je langs een waarschuwingsbord voor vulkaanuitbarstingen, Mt Ngaurahoe is namelijk een actieve vulkaan en...speciaal voor zus (en de andere LOTR liefhebbers)... herken je de berg? Het is Mount Doom (ja, daar waar Frodo de ring het vuur gooide) de hele wandeling ging trouwens door "Mordor"... Enfin, een uurtje later sta ik op de rand van de south crater, tong op de schoenen, inmiddels is het zonnetje lekker warm. Vanwege de verwachte snijdende wind en ijzige kou had ik 1) t-shirt 2) nog een t-shirt maar dan met lange mouwen 3) overhemd en 4) trui aan. In mijn tas had ik nog een poloshirt en mijn regen/wind jack voor als t echt koud zou gaan worden... op geen enkel moment tijdens de wandeling die uit de tas willen halen, wel continu lopen twijfelen om wat uit te trekken want ik had het warm zat maar goed, waar was ik... o ja, op de rand van de south crater... Prachtig uitzicht en helemaal in het westen stak de, inmiddels ook besneeuwde, kop van Mt Taranaki (ja, daar waar ik een paar dagen geleden was) boven de wolken uit.

Een klein stukje naar beneden en dan dwars de krater oversteken, een spoor van voetstappen door sneeuw strekt zich uit door een verder onaangeroerd winterlandschap. aan de andere kant van de krater weer even omhoog om op de oostkant van de south crater te komen. De zoveelste WOW ontsnapt aan mijn lippen, waren de andere "wows" nog vanwege schitterend landschap dat ik verwacht had... hier zag ik iets dat ik niet verwacht had. De besneeuwde berghelling liep naar beneden een, onbesneeuwd, dal in maar aan de andere kant ging het weer omhoog naar een nieuwe, besneeuwde bergketen, prachtig. Nu ik bijna op het hoogste punt ben en onbeschermd tegen de wind begint het ietsje frisser te worden. Tevens zie ik dat het pad tussen de rotsblokken en stuifsneeuw omhoog werkt dus ik besluit om hier de aankoop die ik in Wellington gedaan heb uit mijn tas te halen.... handschoenen...Met mijn handjes lekker warm klauter ik tussen sneeuw en rotsen omhoog naar de top op 1886 meter en ja, weer WOW, ik laat iemand anders een fotootje van me maken met Mt Doom op de achtergrond en loop naar de andere kant en zie daar de drie emerald lakes liggen... helder groen/blauw water in een witte wereld. Lijkt erg veel op de krater meren van Kelimutu op Flores, Indonesië alleen deze, hier in Nieuw Zeeland, zijn oneindig veel mooier... ja, jullie lezen het goed... Nieuw Zeeland mooier dan Indonesië (de krater meertjes dan hè....) komt ook door de setting van verse sneeuw en strak blauwe lucht... ik besef me dat ik qua weer ongelofelijk veel mazzel heb gehad... de Tongariro Crossing komt niet veel mooier dan dat ik m nu heb!

Met een brede grijns begin ik aan de afdaling, nu de red crater in, deze heet zo omdat er, onder de sneeuw, rode stenen of zand of zo liggen... voor mij is het dus de white crater. Aan het einde van de krater weer omhoog en... wow zeshonderdvierentachtig (of zo) want daar ligt het blue lake... enfin, om eentonigheid te verkomen.... ik loop verder en het pad slingert zich naar beneden.... ik ga een bocht om en... sorry maar weer een wow... weer één die ik niet verwacht had... voor me ligt Lake Taupo en het is weer schitterend. Een graspolletje waarvan de sneeuw is verdwenen zit lekker en ik ga maar eens uitgebreid lunchen. Als ik tevreden een sigaretje rook komen er wandelaars voorbij en 1 is zo vriendelijk om een plaatje van me te schieten, ja, de trui is inmiddels uit. De afdaling daarna is in het begin erg mooi maar, om toch iets van kritiek te hebben (grijns) de laatste kilometers erg eentonig, ik zet de sokken er flink in want ik kan het net wel/net niet in minder dan 6 uur lopen. Met nog 20 min te gaan ben ik bij het bordje "nog 3.4km, 45 min" chipssssss rennennnnnnn 30 min later ben ik bij de "finish" 6 uur en 10 minuten (en da's inclusief 4 sigaretten stops, had er dus toch eentje minder moeten roken lol).

Al met al een onvergetelijke ervaring. De wandeltocht was minder zwaar dan ik verwacht had, mede dankzij uitstekend weer. Ga nu maar eens plaatjes selecteren voor jullie... heb zo'n 100 foto's gemaakt en ze zijn allemaal schitterend...

Groeten van een uiterst tevreden Eric
(oh ps: ik ben inmiddels weer in Rotorua bij JP, Gitty, Emily en Jared)