Paaseiland

Tahiti - Paaseiland 1-2 juni 2011

Pffff wat zijn vliegvelden toch een ellende... we waren er om 21:15 uur en de vlucht zou om 23:30 gaan. Toen we eindelijk ingecheckt hadden was het 22:30 uur en om 22:45 boarden... nog even een sigaretje om vervolgens in de volgende rij te gaan staan, paspoort controle, om 22:50 mocht ik het land uit.... maar eerst nog handbagage controle... om 23:15 was dat ook in orde en mocht ik eindelijk aan boord, boarding zou al een half uur bezig moeten zijn.... dus niet... een lange, lange, lange rij stond te wachten... wij neer geploft en de airporttuin en maar weer een sigaretje opgestoken. Om 23:30 begonnen ze eindelijk met ons aan boord te laten, aangezien de rij erg lang was, rustig blijven zitten... toen de rij bijna weg was nog even een plasje gedaan en zo tegen middernacht ook maar eens aan boord gegaan. Na het opstijgen nog een hapje te eten gekregen en daarna wat proberen te slapen, vlucht is maar 5 uur. Echt veel en vast heb ik, dacht ik, niet geslapen maar.... op mijn ticket staat dat ik ontbijt zou krijgen in het vliegtuig maar of het is niet geserveerd of ik ben er dwars door heen geslapen. Later nog een Sven gevraagd maar ook hij heeft geen ontbijt gezien.....

Aankomst procedure op Paaseiland was erg relaxt, en al gauw stond ik buiten, een vriendelijke oudere heer hield een bordje met mijn naam omhoog, gezellig met hem staat brabbelen in Engels, Spaans en Polynesisch terwijl we op de andere gast wachten. Toen die er was was mijn sigaretje pas half op maar "tranquillo, tranquillo" rustig aan rustig aan.... binnen 2 minuten rijden waren we al in het hotel, prima kamer, heerlijke matras en zalige warme douche, die heb ik in Frans Polynesie niet gehad.

Na een vreemde nacht.... het was tenslotte maar een paar uurtjes donker aangezien we met 1000km per uur bijna lijnrecht naar het oosten joegen de opkomende zon tegemoet, was het best verleidelijk om het bed in te duiken maar dan weet je zeker dat je zwaar in de jetlag problemen komt en ik blijf hier maar drie nachtjes... actie dus! Schoenen weer aan en op pad, eerst naar het tankstation annex geldwisselkantoor om te zien of iemand mijn Frans Polynesische Frankskes wil hebben in ruil voor een stapeltje Chileense peso's, dat lukte gelukkig. Het was pas kwart over tien en om 12 uur had ik met Sven afgesproken. Via een omweg langs de kust naar het "centrum" gelopen en mijn eerste paaseilandstandbeeld (hierna Moai genoemd) gezien! Deze uiteraard uitgebreid op de foto vast gelegd. Aan de kade nog meer Moai gezien en neergeploft voor een bak sterke koffie, wakker blijven...

Om 12 uur Sven ontmoet en samen autoverhuur bedrijven af... morgenochtend huren we kleine Suzuki Jimmy 4-wheel drive voor 2 dagen en gaan we het eiland rond. Rest van de dag beetje rond gelopen en genoten van de sfeer die in Hanga Roa hangt. Er wonen maar 4400 mensen op paaseiland en Hanga Roa is het enige bebouwde gebied dus het is een flink dorp maar meer niet. Er komen 50.000 toeristen per jaar dus gemiddeld verblijven er dagelijks zo'n 800 toeristen als ik het goed heb uitgerekend. (en de gemiddelde verblijfsduur goed heb ingeschat). Nog even bij een souvenir winkeltje binnengestapt en een leuk t-shirt gezien, niet gekocht omdat ik boos werd...nou zeg maar gerust witheet, laaiend woest... vanwege het t-shirt dat er naast hing.... daar stond op... Easter Island, Isla de Pascue, Isle du Pasque en verdomme zelfs Oster Inzel !!!! (Sven lag in een deuk) maar de originele naamgevers taal... het oer-Hollandse PAASEILAND ontbrak.... Sven moest me naar buiten slepen want ik had de hele tent verbouwd!!! Gloeiende gloeiende... is dat een manier om Admiraal Roggeveen te eren? (Roggeveen is dus degene die Paaseiland als eerste Europeaan ontdekt heeft, net zoals hij trouwens Maupiti heeft ontdekt) Enfin, weer een beetje bijgekomen bij een cerveza en nog maar een cerveza en nog een belangrijk Spaans woord geleerd.... Sennecero (geen idee of ik het goed schrijf maar goed.... als ik het gebruik komt er altijd keurig netjes een.... asbak te voorschijn).

Na het eten om een uur of 8 echt helemaal totalloss, zat te knikkenbollen op het terras en dus mijn hotelletje maar opgezocht, om 10 uur sliep ik en ik had de wekker nodig om

Paaseiland, vrijdag 3 juni 2011

om 8 uur wakker te worden om vervolgens een teleurstelling te krijgen.... er is géén ontbijt in deze toko... gloeiende gloeiende.....wel een keukentje waar je zelf e.e.a. kan klaarmaken als je tenminste boodschappen gedaan had... en dat had ik dus niet.... die andere gast, die gelijk met mij was gearriveerd gisteren, was al op en had in dat keukentje een oude waterkoker en een vergeten potje oploskoffie gevonden.... mijn traditionele ontbijt van koffie met een peuk was dus veilig gesteld. Toen ik dat zat op te slurpen kwam er een Ierse tevoorschijn die hier al een dagje langer is en die wees ons een bakkertje alwaar ik verse, warme broodjes en roomboter heb gehaald. Tegen half 10 kwam Sven aanwandelen, hij verblijft in een ander hotel, iets verder van het centrum en samen hebben we vervolgens Jimmy opgehaald. (Da's dus de Suzuki Jimmy die hierna gewoon Jimmy wordt genoemd).

Verzekeren kunnen we Jimmy niet maar de verhuurster stelde ons gerust met de woorden: "Ongelukken gebeuren hier niet en anders betaal je toch gewoon de schade" tja, dus, hmm nou... voorzichtig rijden is dus het devies.... met gierende banden... oh nee met gierende versnellingsbak omdat ie toch niet in zijn achteruit stond... na wat aarzelingen op pad. Eerst naar Orongo, niet dat we daar nou perse heen wilden maar het schijnt dat dat de enige plaats is waar je het toegangskaartje voor het hele eiland kan kopen, 5 dagen geldig en voor alle bezienswaardigheden voor maar 30.000 peso's... da's 45 euro.... oef auw dat hakt erin.

Om bij dat Orongo te komen moesten we trouwens eerst om Rano Kau Krater heen rijden en dus daar ook maar even een kijkje genomen en WOW... dat was erg indrukwekkend, schitterend vulkaankratermeer (wie doet er mee scrabbelen?) met allemaal kleine, gebroken eilandjes die in het meer drijven. Moet de foto's nog selecteren maar kan me niet voorstellen dat Rano Kau niet bij de selectie zit die jullie te zien krijgen....

Weer in de auto en om het vliegveld heen, wat trouwens schitterend gelegen is, het is een "full size" vliegveld met een 4km lange start/landingsbaan op een plek waar het eiland 4.5km breed is....

Langs de zuidkust gereden en hier en daar gestopt om te genieten van de ruige kust. Golven breken op rotsen en een verder kaal en desolaat landschap, prachtig!

Rano Raraku,
Dit is de plek waar de Moai werden gemaakt, een pad loopt langs de tientallen beelden die je hier maar een beetje staan aan te staren, en de legende, dat ze elk moment kunnen gaan wandelen is een stuk reëler dan gedacht. Hoe hoger we op de heuvel komen des te meer half afgewerkte beelden we zien die nog in de rotswand verankerd zitten. We lopen om de heuvel heen en pikken derhalve ook weer even een kratermeertje mee, echter minder indrukwekkend dan die van Rano Kau.

Toen we terug wandelden naar de auto kwam Sven een andere Zwitser tegen met wie hij een praatje maakte... ik liep alleen door en dat was maar goed ook... bij de auto aangekomen een slok water gedronken en een sigaret opgestoken... toen Sven even later kwam werd hij tegengehouden... ze wilden zijn foto's zien.... en hij moest er een paar deleten... we zijn blijkbaar een paar keer te dicht bij een beeld gekomen en dat mag niet.... nu was zijn camera een paar dagen geleden kapot gegaan en hij heeft alleen maar een paar fotootjes mijn zijn mobiele telefoon gemaakt.... ik echter had tientallen (illegale) foto's.... als we samen waren terug gelopen en ik had mijn camera ook moeten laten zien.... waren we goed de sigaar geweest.... enfin, we maakten dat we weg kwamen voordat ze mij ook in de kraag zouden vatten... op naar....

Tongariki
Dat was het beeld van paaseiland dat ik voor ogen had vóórdat ik ging... een rij van grote Moai aan de kust.... en dat was precies wat het was, 15 immense beelden, waarvan 1 (nog of weer) met een hoedje op. Alle 15 keurig gerestaureerd en ergens rond 1985 zijn ze door een aardbeving/tsunami omver geworpen maar inmiddels staan ze er weer alle 15. weer de nodige mooie foto's genomen maar deze keer 10x gecheckt of we niet te dichtbij kwamen....en we dus geen illegale bezigheden ontplooiden.

Jimmy weer opgezocht en de weg weer op... of weg... het pad met kuilen en stenen... mijn hemel, ik dacht dat ik in Indonesië al wat slechte wegen had gezien maar hier kunnen ze er ook wat van... snap nu ook waarom je alleen maar 4-wheel drives kan huren hier... een gewone luxe sedan zakt binnen 100 meter door zijn assen.....

Via de noord kust naar Papa Vaka en Te Pitoura gereden, het vermelden nauwelijks waard om vervolgens bij Anakena weer van verbazing om te vallen... zei ik eerder dat paaseiland kaal en woest is... nou dat is het op zich ook maar niet bij Anakena, wuivende palmbomen, groene gazons en een schitterend strand... besloten om, als we wat tijd over hebben, hier morgen middag een duik te nemen. Daarna terug naar Hanga Roa, een paar cervezaatjes en een hapje eten en daarna Sven afgezet en vervolgens naar mijn eigen hotel gereden. Daar lig ik nu op bed te typen. Zo maar eens foto's selecteren voor jullie en dan lekker slapen!

O ja... ik zit hierboven wel gezellig Paaseiland te beschrijven alsof ik een dagje in het park ben maar... ik ben potjandosie op Paaseiland!!! Voor mijn gevoel het verste weg dat je kunt zijn vanuit Europa. Ja, ik weet dat in kilometers Nieuw Zeeland het verste weg ligt maar dat voelt toch minder ver weg, Paaseiland geeft me echt het gevoel dat ik bijna van de planeet af val!

Al met al weer een schitterende dag gehad!

Groeten van een uiterst tevreden Eric