De Blauwe Torens

El Calafate - Puerto Natales, woensdag 15 juni 2011

Vandaag terug naar Chili, om 8 uur de bus in.... en ik dacht lekker te kunnen doezelen in de bus.... nou vergeet het... ding zat bommetje vol met een stel loco locals.... zodra we begonnen te rijden begonnen ze te schreeuwen.... vlak achter me zat de meest luidruchtige dame en ze had nog een echt irritante stem ook... zo'n hoog krijsend piepstemmetje... toen we de controle om El Calafate uit te komen gepasseerd waren begonnen ze met z'n allen (irri-stem als luidste) te brullen dat ze El Calafate zo geweldig vonden.... Na een halfuurtje waren ze eindelijk rustig alleen toen begon de dame rechts voorin met de chauffeur te kletsen... en elke keer als de chauffeur wat terug zei (10x per minuut of zo) trok ie zijn stuur mee... gelukkig gebruikte hij korte zinnetjes en keek hij weer net op tijd voor zich om ons uit de greppel te trekken... dat gesprekje duurde 2 uur !!! pffff... Enfin, om een uur of 1 waren we bij de grens, Chili in en.... mijn horloge een uur terug gezet... heerlijk, eindelijk eens niet uren kwijt maar een uurtje extra vandaag... weet je, als ik ooit nog weer eens zo'n reisje ga maken (of voor iedereen die er ook over zit te denken om t te doen) ... ga de andere kant op, dus westwaarts rond, dan moet je elke keer je horloge terug zetten en duren je dagen dus langer..... maar goed, we zijn in Chili en daar barst het koor weer los, krijsend geven ze uiting aan hun blijdschap in Chili te zijn....

Kwartiertje later ben ik in Puerto Natales en onderdak gevonden bij "mi amigo Alejandro" (Nadat ik hem betaald had is hij me steevast "mi amigo Eric" gaan noemen en die eer heb ik hem maar gelijk teruggeven, wel zo beleefd toch?) Alejandro runt het hostel "Dos Laguna's en ik ben de enige gast. Behalve een bed en ontbijt kan Alejandro nog meer voor me regelen.... busticket naar het vliegveld van Punta Arenas bijvoorbeeld.... en ook nog op een perfect tijdstip want ik kan vanaf hier rechtstreeks naar het vliegveld, hoef dus niet eerst nog een nacht in Punta Arenas te verblijven.

Het boeken van een toer... nou zegt Alejandro....daar zo je wel eens geluk mee kunnen hebben.... er zijn nu weinig toeristen (goh waar heb ik dat eerder gehoord?) maar... heb gehoord over een groepje van 4 die morgen gaan... zal ff voor je bellen... ja... die gingen en ik kon mee... prijs beviel me ook nog en dus ja gezegd...morgen om 7:45 uur word ik opgehaald. Aangezien het laagseizoen zitten alle restaurantjes dicht dus zelf lunch meenemen!!! Naar de supermarkt, lunch gekocht en gelijk nieuwe handschoenen want ik ben er één kwijtgeraakt... ergens tijdens die 20-uur durende busreis.... jammer...

Puerto Natales, 16 juni 2011

de Blauwe Torens - Torres del Paine
(Torres is Spaans voor torens en Paine is Indiaans voor blauw....vandaar dus)

Om kwart voor 8 staat er leuke jonge meid voor de deur, Veronica heet ze en ze is mijn tourguide voor vandaag, het rijden laat ze over aan Julio. We rijden eerst even langs een ander hotel om de andere deelnemers op te halen. Terwijl we staan te wachten realiseert Julio zich dat hij zijn telefoon vergeten is.... Veronica blijft achter en Julio en ik racen even heen en weer om zijn telefoon te halen.... als we terugkomen stapt Veronica in met 4 Brazilianen, leuk gezellig groepje zal later regelmatig blijken. Terwijl we op pad gaan verteld Veronica eerst in het Engels, voor mij, wat we gaan doen en dat ik mooie foto's kan maken..... terwijl ze dat zegt realiseer ik me dat ik gisteren mijn kleine rugzakje helemaal heb leeggemaakt en vervolgens mijn lunch erin gepakt heb maar..... heb ik ook mijn camera ingepakt? Ik duik geschrokken mijn backpack in en.... geen camera.... Julio draait om en 10 minuten later zijn we weer op weg, met camera.... Dan blijkt dat de Brazilianen hun lunch vergeten zijn.... we stoppen nog even om dat te regelen en nu eindelijk op pad alleen Veronica had niets vergeten...of misschien was ze er nog niet echter gekomen....

Na een uurtje rijden stoppen we bij Cerro Castillo voor een kop hete koffie want het was bitter koud, de thermometer stond op -7.

Het hoogtepunt van de dag zou daarna gelijk volgen... Torres del Paine zelf... Nu heet het hele Nationale Park zo maar dat park is genoemd naar een aantal pieken die dus in het begin van de tour zitten.... Als we aan komen rijden zien we de pieken en Julio stopt om ons de gelegenheid te geven foto's te maken.... Doe dat nu maar want het weer is zo wisselvallig dat het misschien de enige mogelijkheid is.... Ach zeg ik, maak je daar maar geen zorgen over, jullie hebben mij bij je, "Mr Lucky Weather" voor de zekerheid toch maar een paar plaatsjes geschoten. Was volstrekt overbodig en die plaatjes halen ook dit reisverslag niet want 15 minuten later..... een bocht om, heuveltje op... laatste wolkjes zijn weg, een spiegelglad meertje ligt voor ons, Torres del Paine rijst voor ons op en wordt schitterend gereflecteerd in het meer..... Veronica en Julio pakken zelf zelfs hun fototoestel... en als chauffeur en gids zelf foto's gaan lopen maken weet je dat je een mooie dag te pakken hebt...zie foto 3. Om het feest compleet te maken zit aan de rand van het meertje een flamingo (zie foto 2) mijn eerste flamingo in het wild.... Ik geef mijn camera aan Julio en sla mijn arm om Veronica heen.... die foto mislukt wat me de gelegenheid geeft om haar de muts van het hoofd te trekken (ik vond haar er zonder muts veel leuker uitzien hahaha) Julio klikt weer en...zie foto 4...

Na de diverse ohhh's en ahhh's stappen we weer in en rijden we het park in. Julio zet een vrolijk muziekje op en de Brazilianen gaan los... zingen, swingen en jolig zijn. Bij het nummer "around the world" van "daft punk" (mijn nummer natuurlijk) ging ik ook los. Oh wat ook lachen was... toen we koffie zaten te drinken vroeger die Brazilianen waar ik vandaan kwam (ze spraken redelijk Engels) dus ik zeg enthousiast "who kicked you out of the worldcup last year"? Dat ging even iets te snel voor ze dus ik in mijn beste Spaans "dosmillediez, football mondial, si? Brasilia" en op het moment dat ik Brasilia zei greep ik met mijn hand een denkbeeldige kraag vast en maakte ik met mijn voet een schoppende beweging, daarna draaide ik mijn handen, wees met de duimen naar mezelf terwijl ik luidkeels "OLLANDA" kraaide.... wel eens 4 boeren met kiespijn gezien? lol. Ze konden er wel om lachen hoor. maar goed, waar was ik? Oh ja, we zaten te swingen in de auto, Julio reed ons de wolken in naar de volgende "lookout" echter hier zat alles potdicht met wolken.... ja, ik ben wel "Mr Lucky Weather" maar alleen daar en wanneer het er echt toe doet.... desalniettemin een hele mooie sfeerfoto gemaakt (zie foto 5) al zeg ik het zelf.

Wij weer onderweg, even later een wandelingetje gemaakt en een watervalletje meegepikt (zie foto 6) en weer het busje in, Los Locos Brazilios gingen weer los (zie foto 7) om vervolgens uit te komen bij Lago Grey.... daar moesten we een hangbrug over en Veronica vond het nodig om die flink te laten schommelen, Los Locos deed natuurlijk ook mee en met 6 man (Julio bleef bij de auto) die brug getest, nog een "schaduw" foto gemaakt (zie foto 9, vlnr Eric, Veronica en de 4 Brazilianen)

Lago Grey.... wow wow wow.... ja, wat moet ik zeggen? kijk maar naar foto's 10 t/m 19.....

ijsbergen, gewone bergen, gletsjer in de verte, meertje spiegelglad dat lekker reflecteert, zonnetje erbij... Veronica zei dat ze dit nog nooit meegemaakt had, dat het er altijd waaide en dat ze het meer nog nooit zo glad had gezien... ach meid, graag gedaan. ;-).

Moe maar zeer voldaan de auto en in de terugweg aangevangen, onderweg nog een plaatje geschoten van mooi Patagonie (zie foto 20) en zelfs de Brazilianen waren er stil van.... toen ik naast me en achter me keek lagen ze zelfs te slapen !!! Julio had de muziek nog aanstaan en bij het nummer "no limit" van 2Unlimited begon ik weer volop mee te zingen en Julio begon met de interne lampen te knipperen.... Brasil werd wakker en ongelofelijk.... van slapen naar volle partymode in 0.3 seconden... nummer afgelopen, licht uit en ogen weer dicht.... een uurtje later waren we thuis, douchen en eten.

Al met al best een mooi dagje!

Puerto Natales, vrijdag 17 juni 2011

JAAAAAAAAAAAAAA Eindelijk.... ik heb uitgeslapen !!! Kwam pas om 10 uur mijn nest uit, heerlijk !!!!

Verder geen reet gedaan vandaag, ook heerlijk

morgen vliegen, eerst met de bus naar Punta Arenas, dan vliegen via Balcemewattewastookalweer en Puerto Montt naar Santiago, daar nachtje op vliegveld hangen, dan de 19e 's morgens vliegen naar Calama en daar de bus pakken in San Pedro de Atacama.... als ik daar ben meld ik me weer.

Oh en nou niet gaan denken dat ik de kou uitga... forget it... in San Pedro zal het nog wel meevallen, dat ligt "maar" op 2440 meter maar vanuit daar ga ik de Andes en Bolivia in en kom ik een week of vier niet onder de 3000 meter.... wel er boven (Uyuni, 3600 meter, Potosi, 4000 meter, La Paz, 4100 meter, Cuzco 3600 meter etc....) maar hopen dat ik niet gevoelig ben voor hoogteziekte maar daar komen we heel snel achter.... maar koud zal het er zijn.... in La Paz is het nooit warmer dan 15 graden.... wel vaak, heel vaak, veel, heel veel, kouder.... dus

Nou de groeten en tot snel !!!

Eric